(Συνέχεια απο εδώ.)
Σ’ αυτήν και την επόμενη συνέχεια θα αναπτύξουμε μία στοιχειώδη γενική θεωρία μυθοπλασίας, δηλαδή μία διαισθητικά δικαιολογημένη και λογικά δομημένη άποψη γύρω από τη φύση της μυθοπλαστικής πράξης ενγένει· δεν θα επικεντρωθούμε στη ρολοπαιξία, ούτε σε άλλη συγκεκριμένη τέχνη μυθοπλασίας, παρά μόνο για χάρη παραδείγματος. Είναι επίσης καλό να τονιστεί από την αρχή ότι εστιάζουμε εδώ στην πράξη την ίδια κατά την εξέλιξή της, και όχι τόσο στο αποτέλεσμά της –αυτό δηλαδή που μπορούμε να καλούμε «μυθόπλασμα» και μέρος του οποίου αποτελεί ο ίδιος ο «μύθος».
Η μικρή αυτή θεωρία θα βασιστεί σε έξι αρχές, τις οποίες θα δούμε μία-μία στην πορεία. Αυτές αντικατοπτρίζουν βέβαια την προσωπική μου αντίληψη και εμπειρία για το πώς κανείς μυθοπλάθει, και μάλλον είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους που θα μπορούσα να περιγράψω αυτή μου την αντίληψη και εμπειρία. Αλλά πιστεύω ότι ήδη αρκούν για να επιτευχθεί ο βασικός στόχος: η κατανόηση της ρολοπαιξίας ως μυθοπλαστικής τέχνης, μέσα από τη μελέτη των θεμελιακών της γνωρισμάτων που μοιράζεται με άλλες παρόμοιες τέχνες. Η κριτική σας θα το δείξει.
ζεστό κακάο 